قصيدة لما قلت حقيقى بتوحشينى

قصيدة
لما قلت حقيقى بتوحشينى


لما قلت
حقيقى بتوحشينى
كنت نسيت
انك بتوحشينى
انا لما رسمت
حبك فوق جبينى
كنت بتوحشينى
يمكن انت مش ملاحظة
انك بتوحشينى
ياحياتى
مااستغنى عنك لحظة
وفى بعادك
ومانسيتك لحظة
انك بتوحشينى
قلبى فيه شئ
ليك يميل
مستحيل
ارتاح فى فراقك
مستحيل
وفى فراقك ليلاتى
يفكر بقربك
فؤادى
اللقى آتى
وأنا جاى فى معادى
ياعمر يلالى
دايما قبالى
يفكر فى الليالى
الطويلة
و يرجع فجر
يصحى الجديلة
و يرسم ضحكة
معاكى حنينة
محمود العياط
من ديوان زمن الكورونا