قصيدة
يعيش فى الغربة


قلب الضبعة ماله
بيدور على حاله
ويطبطب على عياله
ويبص من بعيد
من السكات
يمكن ينسى درب الكلام
اللى يبقى حمام
يرفرف فى الفضا
و يرجع مع الامنيات
يردد فى الصدى
رجوع
بعد طول المسير
على موجات الدموع
فاكر الغريق
زى اللى مايقدر
يمشى على الطريق
شو همه المسكين
يعيش فى الغربة حزين
جنب البحر ده البحر قريب
جوه المركب للشط حبيب
يقاوم الريح
ومن الهاجس يستريح
يصادق الحيتان
بروح طيبة
ماهو انسان
اترمى فى البعاد
كان فى الدار
كأنه جماد
من كتر القعاد
فى صحن المكان
اتكوى الفؤاد
و اتحول رماد
الشمس الندية
بتسأل بكل حنية
امتى يرجع الغريب
محمود العياط
من ديوان افترى اللوبى على الامريكان