قصيدة فى بئر النسيان

قصيدة
فى بئر النسيان


عندما القيت
الهجر فى بئر
النسيان
هناك إستبأ
ومضيت فى اوردتك
ابحر فى حبور
فرقت الهجران
فى الجزر
مثلما قبائل
من سبأ
كانت سعادتى بك
مدادا لم ينطفىء
و لو سأى عدة
دهور
وكتبت فى لوحات
فؤادك
ما اريد
من عشق
قد نسى انه
كان شريد
اليوم اهيم
فى لمأ
و لا ابالى
من ظمأ
فنبضك يدوى
فى الافاق والتلال
ولقد غسلت
جبينى بدماك
انه ينبوع الهوى
من ينابيع النقاء
انت من اهل
السماء
انى غرقت
منك فيك
تلك الانوثة
تاهت فى بحر
القبول
هناك الف
مينا من المرافئ
والموانئ
يرجو السفينة
والوصال
مازلت اضحك والنجوم
وينادينى التخوم
المنتهى وجة
الحبيب
الذى انت فيه مقيم
صاحب الاحساس
اللذيذ
وقلبى ينادى
من بعيد
المنتهى وجة
الحبيب
محمود العياط
من ديوان العاصمة القدس